لابه لای خبرهای روز بود که در دلم آهسته کسی گریست ...
درست مثل خودت آن روزها که این شعر را گفتی
شاید هم دلتنگ رفیق شفیقت بودی نمیدانم ...
راستش را بخواهی هیچ وقت با تمام وجود عبارت رفت و این آشیانه خالی ماند را حس نکرده بودم.
اما تو رفتی و خالی شدن آشیانه ی دل هایمان را احساس کردم ...
تویی که با صدا و اشعار نابت در دلمان آشیانه ساختی ... پا به پایت بغض کردیم، خاطره ساختیم و گاهی با حرف های شیرینت خندیدیم ...
سایه ی عزیز شما گفتی مرگ وجود نداره و چه درست گفتی
مرگ هیچ وقت برای شما وجود نداره چرا که سایه ی ادبیات ما همیشه برقرار و زندست، فقط چه حیف که ما بی بهره شدیم ...
روح بزرگت سرشار از شادی و آرامش ...
با افسوس فراوان و نهایت تاثر رفتن استاد بزرگ، هوشنگ ابتهاج را خدمت دوستداران استاد و ایرانیان عزیز تسلیت میگم و برای بازماندگان استاد صبر آرزومندم🌿
